Είναι συχνό πλέον φαινόμενο οι αθλητές σε ηλικία ανάπτυξης να έχουν σωματικές ενοχλήσεις-πόνους κατά την διάρκεια της άσκησης  που τους περιορίζουν να προπονηθούν στο 100% των δυνατοτήτων τους.

To φορτωμένο-εξοντωτικό καθημερινό πρόγραμμα των παιδιών (σχολείο, φροντιστήριο, προπονήσεις, αγώνες κ.α) αποτελεί σημαντικό επιβαρυντικό παράγοντα σε αυτό, καθώς τους μειώνει κατά πολύ το χρόνο ξεκούρασης ο οποίος τους είναι απαραίτητος.

Παραδείγματα τραυματισμών που προκύπτουν μέσα από την προπόνηση και τους αγώνες είναι:

• Οι μυϊκοί τραυματισμοί
• Οι τενοντίτιδες
• Τα διαστρέμματα
• Οι συνδεσμικές κακώσεις
• Οι οστικές βλάβες

Παράλληλα, ο αθλητής έχει να αντιμετωπίσει και τραυματισμούς που οφείλονται στην ανάπτυξή του και στην μορφολογία του σώματός του. Ενδεικτικά αναφέρω:

• Οστεοχονδρίτιδα κνημιαίου κυρτώματος (σύνδρομο Osgood Schlatter)
• Περιοστίτιδα κνήμης
• Μειωμένη ελαστικότητα μυϊκών ομάδων
• Δυσμορφίες σπονδυλικής στήλης (σκολίωση, κύφωση)
• Ανισοσκελία
• Μορφολογία πελμάτων (πλατυποδία, βλαισοποδία, κοιλοποδία, ραιβοποδία)

Για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται μέσα από αυτές τις καταστάσεις,  ο αθλητής θα πρέπει να ενημερώσει τους προπονητές του για όποιες ενοχλήσεις και να συμβουλευτεί το γιατρό και το φυσικοθεραπευτή του για περαιτέρω εκτίμηση του προβλήματος (διάγνωση τραυματισμού, πλάνο αποκατάστασης).

 Οι  λόγοι για τους οποίους πολλοί αθλητές δεν ενημερώνουν σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι:

• Γιατί θεωρούν ότι πρόκειται για κάτι που θα περάσει ή δεν πονάει πολύ και μπορούν να το διαχειριστούν.
• Γιατί φοβούνται ότι αν δεν προπονηθούν θα μείνουν πίσω σε σχέση με τους συναθλητές τους.
• Γιατί θα μειωθεί ο χρόνος συμμετοχής τους στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας.

Αυτοί οι συλλογισμοί είναι μεγάλο λάθος καθώς ο προπονητής θέλει να παίρνει το 100% των δυνατοτήτων του αθλητή του κι αυτό μπορεί να το καταφέρει μόνο αν ο αθλητής είναι σε κατάσταση να του προσφέρει αυτό το ιδανικό ποσοστό.

Για να επιτευχθεί αυτό υπάρχουν πολλές παράμετροι όπως η συγκέντρωση, η πειθαρχία, η φυσική κατάσταση καθώς και η σωματική υγεία (χωρίς πόνους και ενοχλήσεις).

Ο κάθε αθλητής που αποφασίζει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό-πρωταθλητισμό πρέπει να καταλάβει από μικρή ηλικία ότι πρέπει να μοιράζεται με τους προπονητές του, το γιατρό του και το φυσικοθεραπευτή του ό,τι τον προβληματίζει σχετικά με την υγεία του όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι.

Αγαπητέ μου αθλητή… η οικογένειά σου, οι προπονητές σου, ο γιατρός  σου και ο φυσικοθεραπευτής σου είναι η «ΟΜΑΔΑ» που θα σε βοηθήσουν να εξελιχθείς και να πιάσεις τον στόχο σου γιατί πολύ απλά έχετε τον ίδιο στόχο κι αυτός είναι να φτάσεις όσο πιο ψηλά γίνεται! Αυτή θα είναι η δικιά τους ανταμοιβή. Εμπιστεύσου τους…Εις το επανιδείν 

Άρης Κατσίρης

Φυσικοθεραπευτής 

PAO BC Academy